Hier het gehele stuk (met toestemming) van Rik Elfrink over Thijs Slegers. Een mooie necrologie met een prachtige laatste alinea:
Zo verliep het leven van PSV-perschef Thijs Slegers, die na al zijn primeurs een boodschap voor de eeuwigheid achterlaat
NECROLOGIE - De maandag overleden PSV-perschef Thijs Slegers (46) veroverde in bijna twintig jaar als journalist een plek op de eerste rang in het topvoetbal en reeg als nieuwsjager de successen aaneen. Hij stapte in 2015 over naar PSV, waar de laatste periode van zijn leven vol fysieke ongemakken verliep. Desondanks wist de bakkerszoon uit Heeze nog iets unieks te bereiken en is hij gestorven met een indrukwekkende erfenis.
EINDHOVEN - Ineens wordt het stil in het vliegtuig. Muisstil. Het is 30 oktober 2020 en de PSV-selectie reist aanvankelijk in uitgelaten stemming terug vanuit Nicosia, waar de avond daarvoor op het nippertje een overwinning is geboekt tegen Omonia.
Vlak voor de landing op Eindhoven Airport krijgen de mobieltjes van de PSV'ers hun 4G-verbinding terug en kunnen ze weer berichten ontvangen. Die bevatten meer dan schokkend nieuws.
Een foto van perschef Thijs Slegers op Twitter en Instagram gaat als een lopend vuurtje rond en maakt diepe indruk op iedereen. De altijd stoere, goedgebekte en onverwoestbaar ogende PSV’er ziet er op een kiekje vanuit een ziekenhuisbed ineens extreem kwetsbaar uit. Hij kijkt weliswaar vastberaden uit de ogen, maar zijn blik en het om zijn lichaam gewikkelde lichtblauwe hospitaalhemdje verraden ook dat sprake is van een zorgelijke situatie.
Alarmerend
Slegers was niet met PSV naar Nicosia, omdat bij hem een coronabesmetting was geconstateerd. Hij voelde zich al een tijdje niet lekker en kreeg ook aanvullend onderzoek, waaruit een meer dan alarmerende conclusie volgde. In de begeleidende tekst bij zijn berichten vertelt Slegers dat bij hem acute leukemie is ontdekt en dat een zwaar behandeltraject wacht. Optimistisch als hij is, geeft de woordvoerder van PSV aan dat sprake is van een mooie overlevingskans en dat hij uitgaat van volledig herstel.
Chemokuren
Het wordt daarna niet zwaar voor Slegers. Het wordt ook niet heel erg zwaar. Extreem zwaar is nog niet eens een goede omschrijving voor wat hij meemaakt. De vroegere PSV-journalist doorstaat een set chemokuren manmoedig, maar een stamceltransplantatie blijkt toch onvermijdelijk. De chemo's zijn niet voldoende om zijn lichaam weer gezond te maken en dus heeft Slegers stamcellen van een donor nodig. Die heftige ingreep in april 2021 zorgt voor mensonwaardige complicaties en Slegers ziet na een leven vol voetbalvelden ineens alleen nog maar ziekenhuismuren.
Afzondering
Hij moet een maand in volledige afzondering in het hospitaal blijven en na zijn ontslag uit de zorginstelling keert hij regelmatig met slopende klachten terug. In een podcast bij Voetbal International legt Slegers uit wat zijn operatie voor hem betekent. ,,Je lichaam wordt eerst helemaal afgebroken, zodat je met een stamceltransplantatie als het ware een control-alt-delete kunt krijgen”, vertelt hij. ,,Daarna moet je met die nieuwe cellen alles weer zien op te bouwen.”
Ellende
Steun van zijn vrouw, twee kinderen, familie, PSV-collega's en betrokken supporters van de club is er volop. En ondanks alles wil hij dat het werk bij PSV voor hem doorgaat. Het liefst wil hij zo min mogelijk missen en dat is ook de manier om enigszins aan de ellende te ontsnappen, maar reizen met de PSV-selectie zit er echt niet meer in. Slegers is vanaf eind 2020 niet meer te zien bij de wekelijkse persconferenties bij de club, maar wordt wel ‘manager communicatie’ bij PSV.
Daar blijft hij eindverantwoordelijk voor alle uitingen van PSV en adviseert hij de directie en raad van commissarissen bij hun gesprekken met de buitenwereld.
Geleden
In juni 2021 deelt Slegers een eerste foto van zichzelf na de stamceltransplantatie en daarmee laat hij de buitenwereld opnieuw schrikken. Aan zijn gezicht is te zien dat hij enorm geleden heeft en van zijn lichaam is nog amper de helft over. Toch is hij ook dan optimistisch en blijft Slegers geloven in volledig herstel, hoewel de weg daarheen lang is en bezaaid met klemmen en voetangels.
Broos
Een traject van vallen en opstaan volgt. Stapje bij beetje wordt Slegers fitter, maar de situatie blijft broos omdat zijn afweer heel beperkt is. In oktober 2021 deelt de PSV’er een foto van zichzelf, waarop hij een prijs in ontvangst neemt omdat zijn podcast bij Voetbal International de best beluisterde van allemaal was. Slegers oogt naast PSV-coryfee Paul van Kemenade nog lang niet zoals de meeste mensen hem kennen, maar heeft een lach op zijn gezicht. Ondanks alle narigheid gelooft hij in herstel en dat lijkt er ook daadwerkelijk te komen.
Op 2 februari 2022 vertelt Slegers dat hij weer officieel mag beginnen met werken en dat het voor hem voelt als een feestdag. Helemaal de oude wordt hij nooit, hoewel de perschef wel weer zichtbaar aansterkt en in juli zelfs een evenement in het Philips Stadion presenteert.
Dageraad
Hij belt daarna minder en minder met de journalisten die PSV volgen, iets wat niet echt bij Slegers hoorde. Als journalist sprong hij namelijk overal bovenop en als perschef wond hij zich regelmatig voor de dageraad op, als iets over PSV verkeerd in het nieuws was gekomen. En hij schroomde niet om dat de bron van een bericht bij het krieken van de dag te laten weten. Die telefoongesprekken waren soms intens, maar het bijzondere aan Slegers was dat hij er niet in bleef hangen. Was iets gezegd, dan was het gezegd. Volgende onderwerp.
Spanning
Met zijn scherpte werd hij niet bij iedereen populair, maar verwierf hij wel veel respect. Slegers hield zijn zakelijke relaties op spanning en stuwde daarmee zijn wederpartijen tot grotere hoogtes. Hij kon soms moeilijk omgaan met wat in zijn ogen gepruts of onzin-nieuws was en ontpopte zich dan als een heus ‘character’. Dat gebeurde ook als journalisten dingen claimden waar ze in zijn ogen geen recht op hadden.
Slegers had zelf tijdens zijn carrière als journalist een neusje voor nieuws gehad en wist uit alle hoeken en gaten primeurs te toveren, 365 dagen per jaar. Hij was gemaakt voor dat werk en riep op de lagere school op het schoolplein al dat hij voetbaljournalist wilde worden. Vakantie was nooit helemaal vakantie en ondertussen schreef hij ook nog twee boeken die kassuccessen werden, over Luc Nilis en Andy van der Meijde.
Clubwatcher
Slegers had bij dat alles een uitstekend gevoel voor multimediale ontwikkelingen, terwijl opgezwollen proza minder zijn ding was. Legendarisch is een anekdote bij het Eindhovens Dagblad, waar hij als medewerker amateurvoetbal in het begin van zijn carrière actief was. Had hij een keer een spelfoutje gemaakt en werd hij daarop aangesproken, dan zei Slegers tegen de chef van dienst ‘dat het hier de Elsevier niet is’. Zo rap van de tongriem was niet iedereen gesneden, maar ‘Thijsje’ kwam er zonder problemen mee weg. Sterker nog, het was zijn grote kracht.
De in Heeze geboren bakkerszoon was vanaf pakweg 2010 een van de eerste ‘clubwatchers-nieuwe-stijl’. Hij wist zijn eigen Twitterkanaal groot te maken, groeide uit tot een ‘merk’ met ruim 80.000 volgers en hielp daarmee en passant de website van Voetbal International aan meer bereik. Voor en tijdens die periode bij VI reisde hij de hele wereld af en interviewde Slegers tal van kopstukken in het nationale en internationale topvoetbal. Daarvoor werkte hij ook bij De Telegraaf.
Zlatan
Bijzonder was zijn vriendschap met Zlatan Ibrahimovic, die hem aan het einde van zijn leven nog in een live-uitzending bij ESPN te woord stond. Daar bleek ook dat Slegers in zijn tijden als volger van PSV, Ajax en Oranje grote indruk op velen had gemaakt.
Tijdens zijn werk bij PSV was Slegers van het extreme leven als nieuwsjager af, maar in de binnenwereld van het voetbal bleek de dynamiek eveneens heftig. Ook daar stond hij altijd ‘aan’ en moest Slegers elk wissewasje uitleggen aan de buitenwereld, iets waar toenmalig algemeen directeur Toon Gerbrands hem in 2015 de beste man voor achtte. Binnen zag Slegers hoe emoties de overhand kunnen krijgen als de resultaten slecht zijn. Hij mocht vanaf de platte kar ook twee kampioenschappen meemaken.
Vreselijk bericht
De laatste periode moest hij zijn werk overlaten aan eerst Hanneke Jaanen en later Sanne Clements. Dat was geen eenvoudige opgave voor Slegers, een perfectionist die het liefst zoveel mogelijk zelf in de hand had. Langzaam maar zeker werd duidelijk dat zijn lichamelijke klachten niet verdwenen en op 2 februari van dit jaar deelde Slegers een dramatisch bericht.
Precies een jaar nadat hij weer mocht gaan werken, vertelde Slegers dat hij was uitbehandeld en uiteindelijk aan de bijwerkingen van zijn stamceltransplantatie zou overlijden. Waar die medische behandeling voor velen een uitkomst biedt, had Slegers de botte pech dat hij te maken kreeg met een afstotingsziekte.
Slegers koppelde aan zijn jobstijding de boodschap dat zijn noodlot niet het noodlot van anderen hoeft te zijn en riep alle lezers op om bloed- of stamceldonor te worden. Hij zette zijn verhaal en bekendheid in om de donororganisaties Sanquin en Matchis te helpen.
Voldoening
Dat was niet aan dovemansoren gericht. Nog nooit was er ineens zoveel aandacht voor een perschef van een voetbalclub. Het verhaal van Slegers was in Nederland niet te missen en er werd zelfs een wedstrijd kort voor stilgelegd: tijdens PSV-FC Groningen klapte het publiek in februari de handen stuk voor de perschef. Dat laatste gebeurde ook in De Kuip, bij Feyenoord-PSV. In totaal wist Slegers meer dan 10.000 nieuwe donoren te werven, iets waar normaal gesproken vele miljoenen aan campagnegeld voor nodig zijn. Via de UEFA kwam er ook internationale aandacht.
Met die wetenschap ging Slegers ondanks onbeschrijflijk verdriet ook nog met enige voldoening ‘de kist in’, zoals hij het in februari tijdens een tv-interview bij ‘Jinek’ zelf verwoordde.
Vluchtigheid
Zijn leven stopte maandag. De koek was op 46-jarige leeftijd al op en het laatste hapje benutte hij heldhaftig, met een boodschap die beklijft. Slegers keerde na vreselijk nieuws over zijn gezondheid niet in zichzelf, maar de veertiger vertelde zijn verhaal aan de buitenwereld om levens te kunnen redden.
Zijn grote primeurs waren achteraf bezien eigenlijk maar vluchtig nieuws. De belangrijkste boodschap die Slegers in deze wereld achterlaat en die al zijn eerdere werk overstijgt, is dat je onder alle omstandigheden kunt proberen om iets voor een ander te betekenen.
Dat is een les voor de eeuwigheid.
Bron:
https://www.ed.nl/psv/zo-verliep-het-le ... ~a86db37b/