Oorzaak-gevolg denken

Columns over voetbal of hele andere zaken.
Plaats reactie
Thijs
Lid van verdienste
6
Berichten: 15287
Lid geworden op: 1 sep 2017
Rol: Organisator Prediction League
Favoriete speler: Ronaldo Luís Nazário de Lima

Awards:

In veel wetenschapsgebieden wordt steeds meer afgestapt van het oorzaak-gevolg denken. The butterfly effect, circulariteit en andere termen worden regelmatig gebruikt om de complexiteit van hoe situaties tot stand komen te duiden. Echter in het voetbal worst nog veelal gesproken over oorzaak-gevolg. Als die ene speler de bal verliest is het zijn schuld dat de tegengoal valt, terwijl dit uiteraard ook te maken heeft met de positionering en ingrijpen van alle andere spelers in zo’n situatie. De ploegen waar ze dit het duidelijkst hebben spelen compact, waardoor een fout (die altijd vele keren per wedstrijd gemaakt wordt) makkelijker opgevangen kan worden. En dat is ook wat bij PSV gebeurt als we tegen een team spelen wat veelal de bal heeft. Dan spelen we automatisch compacter en functioneren we over het algemeen beter.

Echter is dit columnpje niet bedoelt om de tactische analyse te maken, aangezien daar tenminste één iemand iets meer kijk op heeft. Ik zie het vooral als een onderbouwing waarom je van een nieuwe trainer en/of een nieuwe Algemeen Directeur of technisch directeur geen wonderen kunt verwachten. De complexiteit is namelijk dat het geen simpele oorzaak-gevolg is, waarbij je een paar goede spelers haalt en er plots een goed team staat. De realiteit is namelijk dat de selectie de afgelopen jaren qua absolute kwaliteit niet minder was dan in veel jaren dat we kampioen werden. De realiteit is ook dat de trainers, die kampioen werden bij PSV niet per se betere trainers waren dan degenen, die het niet lukte. Uiteraard trachten mannen in deze functies wel credits te pakken voor hun werk door te zeggen dat het financieel of sportief een zooitje was voor zij kwamen, terwijl dit vaak vooral te maken heeft met hoe je alles interpreteert. Begon Schmidt met een jonge, talentvolle selectie waar de ervaring en professionaliteit miste of was het een kwalitatief arme selectie? Had Van Bommel simpelweg minder goede aankopen gekregen dan Schmidt of enkel andere keuzes gemaakt? Heeft Ruud een goede erfenis gekregen of juist een moeilijke beginsituatie? Mooie discussies kun je hebben aan de hand van dit soort vragen, echter is de realiteit dat alles invloed heeft, elke trainer, elke spelers, elke directeur in elke functie, corona, geld, succes Ajax, verlaagd verwachtingspatroon Feyenoord, honger naar prijzen bij PSV supporters, alles maakt dat de druk op Ruud buiten proportie raakt en de complexiteit uit het hoog verloren raakt en wordt versimpeld tot “Ruud is slecht, hij moet eruit”. Hieraan toegeven zal echter enkel leiden tot een nieuwe teleurstelling als een nieuwe trainer het ook opnieuw op komt bouwen. Dan zullen er mensen zijn die er positief instaan, want er worden tactisch of technisch nieuwe dingen gezien en er zullen mensen negatief instaan, want we hebben nog steeds Europees geen succes of worden niet gemakkelijk kampioen.

Beleid is rust bewaren en kritisch kijken naar wat er goed en niet goed gaat en hierop stappen uitzetten als team. Naar elkaar wijzen leidt tot verwijdering van de gezamenlijke verantwoordelijkheid en daarmee tot fragmentatie, waar onze club aan onderdoor kan gaan. Uiterst vermakelijk als dit bij Ajax gebeurt en daar de verschillende ego’s elkaar uit de tent jagen, maar laten wij dit anders doen. De afgelopen jaren hebben we het namelijk vanuit de visie op proberen te lossen dat er een hoofdschuldige is, die eruit moet. En of die schuldige nu Van Bommel, Gerbrands, John de Jong of Roger Schmidt heette, het bracht bij het verdwijnen van allen op verschillende momenten geen verbetering. Dus waarom zou dit dan wel verbeteren als we nu ook Ruud en/of Brands eruit gooien? Laten we stoppen met wiskundige vraagstukken op te lossen met een dobbelsteen. Laat ons als supporters achter onze mensen staan, waarvan we weten dat ze het beste voorhebben met de club en waarbij we weten dat er in de organisatie veel kennis is op veel gebieden en we een boegbeeld hebben, die altijd heeft aangetoond zelfkritisch en leergierig te zijn. Dat lukt echter nooit als je in een overlevingsstand moet, dus in crisis zorg voor rust en neem geen lange termijnbesluiten. Rust is het credo, zodat van daaruit gewerkt kan worden aan de factoren die ons al jaren in een neerwaartse spiraal hebben laten belanden en waarbij het tijd is dat we eruit stappen in plaats van telkens opnieuw hetzelfde riedeltje te herhalen.

Dus geef Ruud, Marcel en Earnie de tijd en rust die nodig is om PSV terug de stabiele topper te maken tussen onze labiele concurrenten, die hoge pieken met diepe dalen afwisselen. Laat ons maar lekker terug de stabiele topper zijn ipv net zo labiel te functioneren als Ajax, Feyenoord en veel andere voetbalclubs, maar dan moeten we eerst realiseren dat het grote probleem nu is dat wij ook een labiele topper zijn en dat verander je niet door continu van revolutie naar revolutie te gaan. Laat ons maar evolueren, zodat onze mensen hun tekortkomingen en krachten kunnen ontwikkelen en daarmee de club weer stabiel en een beetje saai maken en we weer bezig kunnen zijn met het heden in plaats van altijd maar weer uit te kijken naar de grote veranderingen in elke transferwindow, want daar zijn we de afgelopen jaren echt niet beter op geworden, wie er ook voor verantwoordelijk was.
Thijs
Lid van verdienste
6
Berichten: 15287
Lid geworden op: 1 sep 2017
Rol: Organisator Prediction League
Favoriete speler: Ronaldo Luís Nazário de Lima

Awards:

Als vervolg hierop nog een stukje over hoe ik de afgelopen weken heb ervaren zonder me teveel te mengen in de (veelal verdoemde) voetbaldiscussies op het forum.

Het is mooi om PSV fan te zijn. We zijn nooit in de illusie dat we de beste zijn. Wij hebben eerder de omgekeerde neiging. Zijn we nog wel beter dan de Utrechts, Twentes en AZ-en van deze wereld? Is onze technische staf eigenlijk wel beter dan one trick ponies als Maurice Steijn of Ron Jans? Is Bakayoko niveautje Ryan Babel of Narsingh of Bruma? We hebben de neiging om onszelf zo diep de put in te praten dat we verdoemd lijken, maar toch maar één verandering nodig hebben om weer top te zijn. Zo werkt het uiteraard niet, maar deze denkmodus werkt wel zeer aanstekelijk.

Daarom was het erg mooi om een dikke week enkel mijn eigen visie te hoeven tolereren. We speelden matig tegen Utrecht, maar verdienden een overwinning en er zat vechtlust in het team. Deze vechtlust was er ook tegen Sevilla, al was het vertrouwen duidelijk nihil tot het laatste half uur. Hoe kun je ook vertrouwen houden als je zo diep de put in wordt gepraat en geschreven? Echter zag ik afgelopen weekend al een dosis meer vertrouwen, waardoor we zelfs op 1-1 en 2-1 voor oogden alsof we alles onder controle hadden in grote lijnen. We wonnen uiteindelijk weer hartstikke terecht in een wedstrijd tegen een team wat uitstekend draait dit seizoen en de nodige kwaliteit heeft om het elke Eredivisie club moeilijk te maken. Echter hebben wij het nimmer echt moeilijk gehad. Dit stemde mij zeer optimistisch.
Dit maakte dat ik dacht te kijken op dit forum, waar veel mensen in doemgedachtes hadden aangegeven dat we maar moesten hopen op een 4de plek. Die zeiden dat we kansloos waren in de return tegen Sevilla en waarschijnlijk ook tegen Twente punten zouden verliezen. Die Bakayoko als idioot projectje van Ruud zagen, die er sowieso niks van snapt. Ik dacht, deze mensen zullen nu wel positief verrast zijn, maar niks is minder waar. Tegen Sevilla had je alsnog door moeten gaan en was dit dus toch weer een soort verliespartij. Tegen Twente winnen was al direct vanzelfsprekend, want die winnen nooit hun uitwedstrijden. En Ruud was hiervoor verantwoordelijk, want hij had dit jaar gewoon kampioen moeten worden. Tja… echt positief stemt het lezen van al deze inzichten niet.

Wat zou er gebeuren als we eens andersom of positief realistisch kijken?
Bakayoko toont aan dat minuten en vertrouwen krijgen leidt tot een mooie ontwikkeling, waarbij hij zeker betere en mindere wedstrijden af zal blijven wisselen. En of hij dan ooit niveau Robben wordt of niveau Rommedahl, zien we dan wel weer.
Ruud laat zien dat hij spelers vertrouwen kan geven, ook als de situatie dit niet biedt. Van Aanholt speelt als herboren na een aantal mindere jaren. Fabio Silva weet plots weer waarom hij ooit gewaardeerd werd voor zijn faalervaringen bij Wolves en Anderlecht. Luuk blijft vertrouwen krijgen, zodat hij nu ook tijdens de wedstrijd van waarde is en terug durft te coachen. Veerman ontwikkelt zich duidelijk op zijn zwakke punten, waardoor hij een echte middenvelder wordt, terwijl hij niet eens heel goed in vorm is. Xavi krijgt verantwoordelijkheid en ontwikkelt binding met de club. Jonge spelers tonen meer volwassenheid en meer teambesef. Oudere spelers geven richting, maar trekken zichzelf ook op aan de grote talenten. Iedereen lijkt zijn plek te accepteren, maar ervoor te werken om terug te komen. Teze en Obispo kregen veel vertrouwen van Ruud en krijgen nu het vertrouwen van Ruud dat ze zich terug zullen knokken, zoals Branthwaite, Guti, Ramalho, Bakayoko en Veerman deden. Spelers nemen Ruud hierin serieus, omdat hij laat zien dat je kansen krijgt, maar ook afgerekend wordt als je blijft verzaken, ongeacht hoe goed je mogelijk ook traint, maar afrekening bij Ruud is nooit een gesloten deur. Spelers zien zo dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun ontwikkeling, maar er alle kansen toe krijgen. Dat doet denken aan Ancelotti of Hiddink qua stijl. Past dat bij de huidige tendens van dat alle trainers wetenschappers moeten zijn, die hun resultaten met een hoop vaktaal presenteren? Nee, maar is dat niet het juist het mooie van PSV fan zijn? Geen illusies, niet wij zijn de beste, maar simpelweg wij nemen onze verantwoordelijkheid en knokken voor deze mooie club. Een kus op het logo met het besef dat de liefde pas voltooid is als deze geëindigd is en als de ene ex-geliefde inmiddels in Liverpool zit, houden we alweer van de volgende. Voor hoe we dat allemaal beleven zijn we alleen zelf verantwoordelijk, want PSV fan zijn is altijd mooi, ook als dat niet altijd zo voelt.
Gebruikersavatar
Skuddem
Nationale topspeler
2
Berichten: 2358
Lid geworden op: 14 jan 2022
Clubvoorkeur: PSV Eindhoven

Thijs schreef: 27 feb 2023, 14:00 Als vervolg hierop nog een stukje over hoe ik de afgelopen weken heb ervaren zonder me teveel te mengen in de (veelal verdoemde) voetbaldiscussies op het forum.

Het is mooi om PSV fan te zijn. We zijn nooit in de illusie dat we de beste zijn. Wij hebben eerder de omgekeerde neiging. Zijn we nog wel beter dan de Utrechts, Twentes en AZ-en van deze wereld? Is onze technische staf eigenlijk wel beter dan one trick ponies als Maurice Steijn of Ron Jans? Is Bakayoko niveautje Ryan Babel of Narsingh of Bruma? We hebben de neiging om onszelf zo diep de put in te praten dat we verdoemd lijken, maar toch maar één verandering nodig hebben om weer top te zijn. Zo werkt het uiteraard niet, maar deze denkmodus werkt wel zeer aanstekelijk.

Daarom was het erg mooi om een dikke week enkel mijn eigen visie te hoeven tolereren. We speelden matig tegen Utrecht, maar verdienden een overwinning en er zat vechtlust in het team. Deze vechtlust was er ook tegen Sevilla, al was het vertrouwen duidelijk nihil tot het laatste half uur. Hoe kun je ook vertrouwen houden als je zo diep de put in wordt gepraat en geschreven? Echter zag ik afgelopen weekend al een dosis meer vertrouwen, waardoor we zelfs op 1-1 en 2-1 voor oogden alsof we alles onder controle hadden in grote lijnen. We wonnen uiteindelijk weer hartstikke terecht in een wedstrijd tegen een team wat uitstekend draait dit seizoen en de nodige kwaliteit heeft om het elke Eredivisie club moeilijk te maken. Echter hebben wij het nimmer echt moeilijk gehad. Dit stemde mij zeer optimistisch.
Dit maakte dat ik dacht te kijken op dit forum, waar veel mensen in doemgedachtes hadden aangegeven dat we maar moesten hopen op een 4de plek. Die zeiden dat we kansloos waren in de return tegen Sevilla en waarschijnlijk ook tegen Twente punten zouden verliezen. Die Bakayoko als idioot projectje van Ruud zagen, die er sowieso niks van snapt. Ik dacht, deze mensen zullen nu wel positief verrast zijn, maar niks is minder waar. Tegen Sevilla had je alsnog door moeten gaan en was dit dus toch weer een soort verliespartij. Tegen Twente winnen was al direct vanzelfsprekend, want die winnen nooit hun uitwedstrijden. En Ruud was hiervoor verantwoordelijk, want hij had dit jaar gewoon kampioen moeten worden. Tja… echt positief stemt het lezen van al deze inzichten niet.

Wat zou er gebeuren als we eens andersom of positief realistisch kijken?
Bakayoko toont aan dat minuten en vertrouwen krijgen leidt tot een mooie ontwikkeling, waarbij hij zeker betere en mindere wedstrijden af zal blijven wisselen. En of hij dan ooit niveau Robben wordt of niveau Rommedahl, zien we dan wel weer.
Ruud laat zien dat hij spelers vertrouwen kan geven, ook als de situatie dit niet biedt. Van Aanholt speelt als herboren na een aantal mindere jaren. Fabio Silva weet plots weer waarom hij ooit gewaardeerd werd voor zijn faalervaringen bij Wolves en Anderlecht. Luuk blijft vertrouwen krijgen, zodat hij nu ook tijdens de wedstrijd van waarde is en terug durft te coachen. Veerman ontwikkelt zich duidelijk op zijn zwakke punten, waardoor hij een echte middenvelder wordt, terwijl hij niet eens heel goed in vorm is. Xavi krijgt verantwoordelijkheid en ontwikkelt binding met de club. Jonge spelers tonen meer volwassenheid en meer teambesef. Oudere spelers geven richting, maar trekken zichzelf ook op aan de grote talenten. Iedereen lijkt zijn plek te accepteren, maar ervoor te werken om terug te komen. Teze en Obispo kregen veel vertrouwen van Ruud en krijgen nu het vertrouwen van Ruud dat ze zich terug zullen knokken, zoals Branthwaite, Guti, Ramalho, Bakayoko en Veerman deden. Spelers nemen Ruud hierin serieus, omdat hij laat zien dat je kansen krijgt, maar ook afgerekend wordt als je blijft verzaken, ongeacht hoe goed je mogelijk ook traint, maar afrekening bij Ruud is nooit een gesloten deur. Spelers zien zo dat ze zelf verantwoordelijk zijn voor hun ontwikkeling, maar er alle kansen toe krijgen. Dat doet denken aan Ancelotti of Hiddink qua stijl. Past dat bij de huidige tendens van dat alle trainers wetenschappers moeten zijn, die hun resultaten met een hoop vaktaal presenteren? Nee, maar is dat niet het juist het mooie van PSV fan zijn? Geen illusies, niet wij zijn de beste, maar simpelweg wij nemen onze verantwoordelijkheid en knokken voor deze mooie club. Een kus op het logo met het besef dat de liefde pas voltooid is als deze geëindigd is en als de ene ex-geliefde inmiddels in Liverpool zit, houden we alweer van de volgende. Voor hoe we dat allemaal beleven zijn we alleen zelf verantwoordelijk, want PSV fan zijn is altijd mooi, ook als dat niet altijd zo voelt.
100 hartjes voor het precies verwoorden hoe ik erin sta, hoe ik het beleef, hoe ik ‘geraakt’ wordt door het heersende sentiment op dit forum. Mijn modus operandi is vaak lofuitingen in 1-2 liners, sarcastische opmerkingen plaatsen of de confrontatie met negatieve posters aan te gaan. Dat valt eigenlijk allemaal onder de paraplu die jij hier ophoudt. En nou potverdikke er tegenaan!
MaartenV
Nationale topspeler
3
Berichten: 1574
Lid geworden op: 23 okt 2020

Inlijsten deze columns. Veel dank voor het zo goed verwoorden waar PSV voor staat.

Maak een account aan of log in om deel te nemen aan de discussie

Je moet lid zijn om een ​​reactie te kunnen plaatsen

Maak een account aan

Geen lid? Registreer om lid te worden van onze community
Leden kunnen hun eigen onderwerpen starten en zich abonneren op onderwerpen
Het is gratis en duurt maar een minuut

Registreer

Log in

Oorzaak-gevolg denken